بر این ســـرطان غلبه کن پائولو

آینده پائولو دیبالا در یوونتوس همچنان مبهم است. این وضعیت برای بازیکنِ آرژانتینی یووه امسال پیچیده و کاملاً پیش‌بینی نشده بود. ابتلا به کرونا، عفونت‌ داخلی، افت آمادگی جسمانی و مصدومیت دیبی این فصل را به وهم‌انگیزترین دوران فوتبالی‌اش مبدل ساخته؛ تا جائیکه حالا و 8 ماه مانده به 28 سالگیِ دیبالا، او باید مهم‌ترین تصمیم دوران ورزشی‌اش را بگیرد؛ آنهم درست وسطِ بی‌اعتبارترین ماه‌های سال 2021 و یک سال و نیم مانده به پایان قردادی که با امیدها و انگیزهای‌ فراوان در نیمه‌های بهاریِ آوریل 2017 با یووه بست.

احساسِ عمومی در تورین تقریباً مشخص است؛ غالبِ هواداران دوست دارند دیبالا و رونالدو را همچنان در تیم ببینند. اما بحران اقتصادی و مشکلات جدیِ باشگاه در حوزه مسائل مالی این تمایلِ طرفداران را به احتمال فراوان تحت‌الشعاع خود قرار خواهد داد. کمی آنسوتر از قلب پر شور هواداران، در پشت میزهای واقع‌نگر مدیرانِ بیانکونری «استدلال» و «آینده‌سنجی» ایستاده؛ نگاهی توأم با استراتژی‌های اغلب غیرقابل درک برای جامعه مشتاقِ یوونتوسی‌ها در سرتاسر گیتی.

رونالدو، رونالدو است هرچندهرگز ابدی نخواهد بود. برای خیلی‌ از تیفوسی‌ها هضم رفتن او دشوار و ناگوار خواهد بود، خصوصاً اگر جانشینی همطراز با او جایگزین نشود. در مورد دیبالا نیز اوضاع چندان متفاوت نخواهد بود. جدایی او پس از گذراندن 6 فصل پرخاطره با روزهای خوش و هدف‌گذاری‌های پرامید به راحتی احساسات هواداران را جریحه‌دار خواهد کرد.

اما همه چیز در اختیار باشگاه و البته شخصِ دیبالاست. او پیش از هر چیز باید پاسخِ این پرسش را بدهد که آیا می‌تواند دوباره همان «پائولو دیبالا» ی سابق شود؟ ! آنیلی، ندود و پاراتیچی به دنبال یک تضمین هستند؛ یک عنصر اعتمادبخش. پاسخ پائولو اگر دلگرم‌کننده و همدلانه باشد قطعاً برگه تمدید قراداد با رقمی که هر دو طرف به مفاد آن راضی باشند دور از دسترس نخواهد بود.

اما احتمالی نه‌چندان خوشایند ورای حالت‌های گفته شده نیز می‌تواند همچنان استمرار داشته باشد. عدم تمدید قرارداد او و ادامه یافتن روند فعلی. چیزی که بیشتر شبیه یک توهین! و حتی افزوده شدن بارِ خسارت‌های اقتصادی به طرفین خواهد بود. گزینه‌ای که هرچند طبیعتاً بعید است اما به هر حال نمی‌توان قابلیت تحققش را «صفر» دانست.

راه‌حلِ وسوسه‌کننده اما یک تلخی با مقداری شهد و شیرینی‌ به همراه خواهد داشت. اگر طبق آنچه بازارهای نقل و انتقالاتی برای دیبالا قیمت‌گذاری کرده‌اند بتوان او را با رقمی در حدود 70 الی 75 میلیون یورو به باشگاه‌های متمایل به جذبش که از قضا کم هم نیستند فروخت، این مبلغ تنها با اندکی تقویت می‌تواند زمینه‌ساز جذب یک هافبک مقتدر، یک وینگرِ کارا و یک مهاجم قابل‌اتکا برای تیمی باشد که تاب‌آوری هوادارانش در ناکامی‌های سه‌گانه در اروپا و چه‌بسا رقابت‌های داخلی لبریز شده است.

رستاخیز تصمیم‌گیری برای دیبالا و یووه فرا رسیده است. داستان این همراهی اکنون در آستانه پایان ششمین سالش است و طرفین باید هرچه زودتر تصمیم بگیرند که قصد متارکه دارند یا سازش؛ جواهر در مسیر جاودانگی در تورین باقی خواهد ماند یا درخشش دوباره را در انگلستان، فرانسه، اسپانیا و یا حتی آلمان کلید خواهد زد؟ دیبالا وقتی 15 ساله بود پدرش را به دلیل ابتلا به سرطان از دست داد، باید دید آیا سرطان بدشگونی که همچون بختک یکسال پیش (دقیقاً ماه مارس 2020) مسیر ورزشی‌اش را به شدت ویران کرده است همانند روزهای تلخ سال 2008 فرجامی به قامت یک سقوط و حسرتی ابدی برای او کنار گذاشته یا صرفاً دست‌اندازی بی‌موقع است و او همچون نگینیِ تابناک در جعبه جواهر بانوی‌پیر به درخشش خود ادامه خواهد داد.

ارسالی از: حامد وحیدی / جامعه ی مجازی هواداران باشگاه یوونتوس در ایران

«به اشتراک گذارید»

حسین صالحی«مدیر سایت»

ارتباط با نگارنده: